งานวิจัย : น้ำมันมะพร้าวลดคลอเรสเตอรอล (Low Chrolesterol)

1 decadeที่ผ่านมา

โดย เจ้าของร้าน

เมื่อบริโภคน้ำมันอิ่มตัวแล้ว มีคอเลสเตอรอลในกระแสเลือดสูงจริงหรือ?

การกล่าวหาดังกล่าว ก็ไม่เป็นความจริงเช่นเดียวกัน ดังจะเห็นได้จากการศึกษาของนักวิชาการนิวซีแลนด์ ชื่อ Prior (1981) ซึ่งได้ศึกษาประชากรในเกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก 2 เกาะ คือเกาะ Pukapuka และ Tokelau ซึ่งเป็นเกาะที่ห่างไกลความเจริญ และบริโภคมะพร้าวเป็นอาหารหลัก โดยรับประทานในรูปต่างๆ ทั้งในรูปของอาหารมื้อหลัก และของว่าง

โดยชาวเกาะ Pukapuka ได้รับไขมันเป็นพลังงานในอัตรา 30 - 40% ของความต้องการแคลอรีประจำวัน มีระดับคอเลสเตอรอลในเลือด 170 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร (มก./ดล.)ในผู้ชาย และ 176 มก./ดล. ในผู้หญิง ส่วนชาวเกาะ Tokelau ซึ่งบริโภคไขมันเป็นพลังงานในอัตราสูงถึง 56% ของความต้องการแคลอรี่ประจำวัน ก็มีระดับคอเลสเตอรอลในเลือด 208 มก./ดล. สำหรับผู้ชาย และ 216 มก./ดล. สำหรับผู้หญิง

งานวิจัยเพื่อสนับสนุน

การศึกษาทางระบาดวิทยา

ประจักษ์พยานที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือชนชาติที่บริโภคน้ำมันมะพร้าวมากๆ เช่น ชาวศรีลังกา ชาวโพลีนีเซีย มีอุบัติการณ์ของโรคหัวใจน้อยมาก และเมื่อเปรียบเทียบชนเชื้อชาติเดียวกัน ที่กลุ่มหนึ่งยังคงบริโภคน้ำมันมะพร้าว ในขณะที่อีกกลุ่มหนึ่งเปลี่ยนไปบริโภคน้ำมันถั่วเหลือง ดังเช่นคนในเกาะที่ห่างไกลความเจริญในประเทศที่เป็นหมู่เกาะ เช่น ฟิลิปปินส์ ซามัว เกาะคุ๊ก ฯลฯ เปรียบเทียบกับคนที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวงของประเทศเดียวกัน ปรากฏว่า คนในเกาะที่อยู่ห่างไกลความเจริญและบริโภคน้ำมันมะพร้าวเป็นหลัก มีอุบัติการณ์ของโรคหัวใจน้อยมาก เมื่อเปรียบเทียบกับคนในเมืองหลวงที่บริโภคน้ำมันถั่วเหลือง Kaunitz and Dayrit (1992) ได้สรุปว่าประชากรที่บริโภคน้ำมันมะพร้าวเป็นประจำ ไม่มีปัญหาการมีคอเลสเตอรอลในกระแสโลหิตสูง หรือการเป็นโรคหัวใจแต่อย่างใด

อัตราส่วนคอเลสเตอรอล

จากผลการวิจัย พบว่าน้ำมันมะพร้าว ช่วยปรับระดับของคอเลสเตอรอล อีกทั้งยังช่วยเพิ่มปริมาณของ high density lipoproteins (HDL) (คอเลสเตอรอลดี) ซึ่งป้องกันโรคหัวใจ และช่วยลดปริมาณของ low-density liproteins (LDL) (คอเลวเตอรอลเลว) ซึ่งทำให้เป็นโรคหัวใจ

Hostmark และคณะ (1980) ได้ทดลองเปรียบเทียบผลของอาหารที่ประกอบด้วยน้ำมันมะพร้าว 10% และน้ำมันดอกทานตะวัน 10% ในหนูทดลอง ปรากฏว่า อาหารที่มีน้ำมันมะพร้าว ช่วยลดปริมาณของ LDL และเพิ่ม HDL อย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเปรียบเทียบกับอาหารที่มีน้ำมันดอกทานตะวัน ยิ่งกว่านั้นปริมาณการสะสมคอเลสเตอรอล ในเนื้อเยื่อในสัตว์ทดลอง ที่เลี้ยงด้วยน้ำมันดอกทานตะวัน ก็มากเป็น 6 เท่าของที่เลี้ยงด้วยน้ำมันมะพร้าว

Awad (1981) ทดลองกับหนูพันธุ์ Wistar โดยใช้น้ำมันมะพร้าว 14% และน้ำมันดอกทานตะวัน 14% พบว่า คอเลสเตอรอลที่สะสมในเนื้อเยื่อของหนูที่เลี้ยงด้วยน้ำมันดอกทานตะวัน มากกว่าหนูที่เลี้ยงด้วยน้ำมันมะพร้าวถึง 6 เท่า หนูที่เลี้ยงด้วยน้ำมันมะพร้าว จะมีการสะสมคอเลสเตอรอลที่ตับและส่วนอื่นๆ น้อย

อย่างไรก็ตาม ปริมาณของคอเลสเตอรอลรวม (total cholesterol) ไม่ได้บอกความเสี่ยงที่แท้จริงของโรคหัวใจ เพราะมีทั้ง HDL และ LDL ค่าคอเลสเตอรอลรวม 200 มก./ดล. ถือว่าเป็นค่าปรกติ แต่คนที่ตายด้วยโรคหัวใจเกือบครึ่ง มีค่าคอเลสเตอรอล ต่ำกว่า 200 มก./ดล. (Fife, 2006)

จากผลการวิจัยของ Kinosian และคณะ (1994) พบว่า ตัวบ่งความเสี่ยงต่อโรคหัวใจดีที่สุด ไม่ใช่ค่าคอเลสเตอรอลรวม แต่เป็นอัตราส่วนคอเลสเตอรอล (cholesterol ratio) ซึ่งเท่ากับคอเลสเตอรอลรวม แต่เป็นอัตราส่วนคอเลสเตอรอล (cholesterol ratio) ซึ่งเท่ากับคอเลสเตอรอลรวม หารด้วย HDL หรืออีกนัยหนึ่งมีคอเลสเตอรอลรวม สูงเป็นกี่เท่าของ HDL

●ถ้าค่าที่ได้เท่า เท่ากับ 5.0 ถือว่าปรกติ

●ค่าสูงกว่า 5.0 แสดงความเสี่ยงสูง

●ค่าต่ำกว่า 5.0 แสดงความเสี่ยงต่ำ

โดยอาศัยเกณฑ์ดังกล่าว เราอาจบอกอัตราความเสี่ยงต่อโรคหัวใจได้ ดังตัวอย่าง 2 ตัวอย่างข้างล่างนี้

ตัวอย่างที่ 1 : บุคคลผู้หนึ่ง มีค่าคอเลสเตอรอลรวมเท่ากับ 180 มก./ดล. หากใช้เกณฑ์ปรกติเป็น 200 มก./ดล. บุคคลผู้นี้ถือว่ามีความเสี่ยงต่ำ แต่ถ้า HDL มีค่า 32 มก./ดล. อัตราส่วนคอเลสเตอรอลจะเป็น 180/32 = 5.6 กลับแสดงความเสี่ยงสูง

ตัวอย่างที่ 2 : บุคคลผู้หนึ่ง มีค่าคอเลสเตอรอลรวมเท่ากับ 240 มก./ดล. ถือว่ามีความเสี่ยงสูง แต่ถ้า HDL มีค่า 50 มก./ดล. อัตราส่วนคอเลสเตอรอล เป็น 240/50 = 4.8 กลับแสดงความเสี่ยงต่ำ

Mendis และคณะ (1989) ได้ศึกษาผลของน้ำมันมะพร้าว และน้ำมันข้าวโพดต่อปริมาณคอเลสเตอรอล HDL และ LDL ในชายชาวศรีลังกา ซึ่งเป็นชนชาติที่นิยมบริโภคน้ำมันมะพร้าวมากที่สุด ได้มีการวัดค่าคอเลสเตอรอลในอาสาสมัครที่บริโภคน้ำมันมะพร้าวเป็นประจำ จากนั้น จึงให้อาสาสมัครเปลี่ยนไปบริโภคน้ำมันข้าวโพด แล้ววัดค่าคอเลสเตอรอล ปรากฏว่าค่าคอเลสเตอรอลลดลงจาก 179.6 เป็น 146.0 มก./ดล. และ LDL ลดลงจาก 131.6 เป็น 100.3 มก./ดล. ค่าทั้งสองแสดงว่าน้ำมันข้าวโพด ดีกว่าน้ำมันมะพร้าว ในการลดความเสี่ยงต่อโรคหัวใจ อย่างไรก็ตาม หากนำค่า HDL มาพิจารณา ก็จะได้ภาพที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง กล่าวคือ ค่า HDL ในอาสาสมัครลดลงจาก 43.4 เป็น 25.4 มก./ดล. ทำให้อัตราส่วนคอเลสเตอรอล เพิ่มขึ้นจาก 179.6/43.4 = 4.14 เป็น 146.0/25.4 = 5.75 ซึ่งแสดงความเสี่ยงต่อโรคหัวใจสูง (เพราะได้ค่าสูงกว่า 5.0) ดังนั้น จึงสรุปได้ว่า แม้ว่าการบริโภคน้ำมันมะพร้าว จะทำให้อาสาสมัคร มีค่าคอเลสเตอรอลสูงกว่าการบริโภคน้ำมันข้าวโพด แต่น้ำมันมะพร้าว ก็ลดอัตราส่วนคอเลสเตอรอล (ซึ่งเป็นตัวบ่งความเสี่ยงต่อโรคหัวใจ) ได้มากกว่า

นอกจากนั้น ยังมีการศึกษาอีกหลายชิ้น ที่แสดงให้เห็นว่า น้ำมันอิ่มตัวเป็นตัวการของการเพิ่ม HDL ซึ่งเป็นคอเลสเตอรอลที่ดี ในขณะที่กรดไขมันในรูปทรานส์ (trans fats) ซึ่งได้มาจากน้ำมันไม่อิ่มตัวเชิงซ้อน ลด HDL (Judd et al. 1994; Mersink and Katan 1990)

อย่างไรก็ตาม การมีคอเลสเตอรอลสูง ก็เป็นเพียงปัจจัยความเสี่ยงอันหนึ่งของโรคหัวใจเท่านั้น แต่ไม่ได้หมายความว่าคนที่มีคอเลสเตอรอลสูงทุกคน จะต้องเป็นโรคหัวใจ และคนที่เป็นโรคหัวใจทุกคน จะต้องมีคอเลสเตอรอลสูง

เอกสารอ้างอิง :

Awad, A.B. 1981. Effect of dietary lipids on composition and glucose

utilization by rat adipose tissue,J.Nutr.111:34-39

Judd, J.T.; Clevidence, B.A.; Muesing, R.A.; Wittes, J.; Sunkin, M.E.;

and Podczasy, J.J. 1994. Dietary trans fatty acids: Effects on plasma

lipids and lipoproteins of healthy men and women. Amer.J.

Clin.Nutr.59:861-668

Kaunitz, H.; and Dayrit, C.S. 1992. Coconut oil consumption and coronary heart

disease. Philippine J. Int. Med. 30:165-71.

Kinosian, B.; Glick, H.; and Garland, G. 1994. Cholesterol and coronary heart

disease: Predicting risks by levels and ratios. Ann.Int. Med. 121:

641-647.